-
1 zezwolić
глаг.• давать• дозволить• дозволять• допускать• облегчать• позволить• позволять• разрешать• разрешить* * *zezw|olić\zezwolićól сов. разрешить;\zezwolić na coś разрешить что-л.+* * *zezwól сов.разреши́тьzezwolić na coś — разреши́ть что́-л.
Syn: -
2 bewilligen
bewilligen * [bə'vɪlɪgən]vt -
3 dopuszczać
dopuszczać [dɔpuʃʧ̑aʨ̑] < perf dopuścić>I. vt1) ( pozwolić się zbliżyć)\dopuszczać kogoś do siebie jdn an sich +akk heranlassendopuścić kogoś do tajemnicy jdn in ein Geheimnis einweihendopuścić coś do świadomości sich +dat einer S. +gen bewusst werden2) ( zezwolić na coś) etw zulassen, etw gestattendopuścić kogoś do egzaminu/matury jdn zur Prüfung/zum Abitur zulassenII. vi1) ( przystać na)nie dopuszczę do tego das werde ich nicht zulassen2) ( przewidywać)\dopuszczać możliwość wypowiedzenia die Möglichkeit zu kündigen vorsehen [ lub zulassen]\dopuszczać się przestępstwa ein Verbrechen begehen [ lub verüben] -
4 pozwolić
глаг.• давать• дозволить• дозволять• допускать• изволить• оставлять• позволить• позволять• пропускать• пускать• разрешать• разрешить• упускать* * *pozw|olić\pozwolićól сов. разрешить; позволить;\pozwolić coś (na coś) разрешить что-л.; \pozwolić sobie na coś позволить себе что-л.;pan \pozwolići do gabinetu
проходите, пожалуйста, в кабинет+zgodzić się, zezwolić
* * *pozwól сов.разреши́ть; позво́литьpozwolić coś (na coś) — разреши́ть что́-л.
pozwolić sobie na coś — позво́лить себе́ что́-л.
pan pozwi do gabinetu — проходи́те, пожа́луйста, в кабине́т
Syn: -
5 zezwalać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zezwalać
-
6 zezw|olić
pf — zezw|alać impf vi to allow, to permit- zezwolić komuś na coś to allow sb to do sth- zezwolić więźniowi na widzenie z rodziną to permit the prisoner to see his familyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zezw|olić
-
7 abnicken
ab|nickenvt ( fam) -
8 genehmigen
genehmigen * [gə'ne:mɪgən]I. vtjdm etw \genehmigen zezwolić komuś [na] cośeinen Antrag \genehmigen Behörde: zatwierdzić wniosekgenehmigt! dopuszczone!II. vr -
9 zezwole|nie
Ⅰ sv ⇒ zezwolić Ⅱ n 1. (zgoda) permission- prosić o zezwolenie na lądowanie to request permission to land2. (dokument) permit- zezwolenie na broń a gun permit- zezwolenie na pobyt stały a permanent residence permit- zezwolenie na posiadanie psa a dog licence GB, a dog license US- uzyskać a. otrzymać zezwolenie na coś to get a permit for sth- starać się o zezwolenie to apply for a permitThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zezwole|nie
-
10 zezwalać
vi\zezwalać [komuś] na coś [jdm] etw genehmigen, [jdm] etw bewilligen
См. также в других словарях:
zezwolić — dk VIa, zezwolićlę, zezwolićlisz, zezwolićzwól, zezwolićlił zezwalać ndk I, zezwolićam, zezwolićasz, zezwolićają, zezwolićaj, zezwolićał «zgodzić się na coś (zwykle oficjalnie, z urzędu), przychylić się do czyjejś prośby; pozwolić» Zezwolić na… … Słownik języka polskiego
zezwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zezwalaćam, zezwalaća, zezwalaćają {{/stl 8}}– zezwolić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zezwalaćlę, zezwalaćli, zezwalaćwól {{/stl 8}}{{stl 7}} zgadzać się; przyzwalać, zwykle oficjalnie; też: dopuszczać : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dopuścić — dk VIa, dopuścićpuszczę, dopuścićcisz, dopuścićpuść, dopuścićcił, dopuścićpuszczony dopuszczać ndk I, dopuścićam, dopuścićasz, dopuścićają, dopuścićaj, dopuścićał, dopuścićany 1. «pozwolić zbliżyć się, dać przystęp do kogoś, czegoś (często z… … Słownik języka polskiego
pozwolić — dk VIa, pozwolićlę, pozwolićlisz, pozwolićzwól, pozwolićlił pozwalać ndk I, pozwolićam, pozwolićasz, pozwolićają, pozwolićaj, pozwolićał 1. «zgodzić się, przystać na coś, przychylić się do czyjejś prośby; zezwolić» Pozwólcie mi mówić. Rodzice… … Słownik języka polskiego
przepuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przepuszczaćam, przepuszczaća, przepuszczaćają, przepuszczaćany {{/stl 8}}– przepuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przepuszczaćpuszczę, przepuszczaćci, przepuszczaćpuść, przepuszczaćpuszczony {{/stl 8}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głos — 1. Być przy głosie «mieć głos w dyskusji w danym momencie»: Wysoki Sejmie! Korzystając z tego, że jestem przy głosie – jeszcze minutę, pani marszałek – chcę powiedzieć o jednej rzeczy. S mowa 1991. 2. Dać głos «o psie: zaszczekać» 3. Dać, oddać… … Słownik frazeologiczny
granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… … Słownik języka polskiego
zezwolenie — n I 1. rzecz. od zezwolić. 2. lm D. zezwolenieeń «oficjalna zgoda, pozwolenie na coś, zwykle wyrażone na piśmie» Zezwolenie na broń. Zezwolenie na lądowanie, parkowanie. Uzyskać, otrzymać zezwolenie na coś. Wydać zezwolenie … Słownik języka polskiego
zezwolenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zezwolić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zezwolenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zezwolenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle zaświadczona na piśmie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień